Dit gedicht vonden wij bij toeval, vanwege een post op NLSociaal, waar Humorgedichten haar filiaal heeft sinds het nevenkantoor op Quodari gesloten is. Wij geven u er een vertaling bij. Ongerijmd, zoals te doen gebruikelijk. ( #lightverse #humorpoëzie ) Ik ken een grappig mannetje, Zo stil als een muis, Die het kattekwaad op zijn geweten heeft Dat plaatsvindt in ieder huis! Er is nooit iemand die zijn gezicht ziet, En toch zijn we het er allen over eens Dat ieder bord dat we breken kapotgemaakt is Door meneer Niemand. Het is hij die altijd onze boeken scheurt, Die de deur op een kier laat staan, Hij trekt de knopen van onze hemden, En (wij hebben geen idee wat hij in deze regel doet - red.); Die piepende deur zal altijd blijven piepen Want, zeg ik je beleefd, je begrijpt, We laten het smeren over Aan meneer Niemand. Hij gooit nat hout op het vuur, Zodat ketels niet aan de kook kunnen raken, Het zijn zijn voeten die modder binnenbrengen, En alle kleden bevuilen. De kranten liggen altijd...
Je vriend gaat ergens naartoe. Jij blijft ter plekke. Iedere zijn Karma.....Wat is dat nou weer. Ik zit op humorgedichten. Hij niet.
BeantwoordenVerwijderenNee, het lachen vergaat hem volledig, op weg naar Lutjebroek. Maar... er is WiFi in de trein beschikbaar, dus hij kan Blogger op! (En verder de pot.)
VerwijderenHij is het spoor bijster. Ik niet.
BeantwoordenVerwijderenDan is het in de tweede leven dat je zo verschrikkelijk ontspoord bent?
VerwijderenZoiets ja, dat was na de gemeentelijke herindeling.
VerwijderenGemeentelijke herindeling? Praten we langs elkaar heen? Ik refereerde aan je opmerking bij het tekstfragment 'You only live once'. (15 uur per dag online zijn.)
VerwijderenDan ben ik zelf het spoor bijster. Excuus!
VerwijderenWie het laatst lacht, lacht het best.
BeantwoordenVerwijderenDat is zo. Maar helaas, het laatst lacht altijd... het lot!
Verwijderen