Dit gedicht vonden wij bij toeval, vanwege een post op NLSociaal, waar Humorgedichten haar filiaal heeft sinds het nevenkantoor op Quodari gesloten is. Wij geven u er een vertaling bij. Ongerijmd, zoals te doen gebruikelijk. ( #lightverse #humorpoëzie ) Ik ken een grappig mannetje, Zo stil als een muis, Die het kattekwaad op zijn geweten heeft Dat plaatsvindt in ieder huis! Er is nooit iemand die zijn gezicht ziet, En toch zijn we het er allen over eens Dat ieder bord dat we breken kapotgemaakt is Door meneer Niemand. Het is hij die altijd onze boeken scheurt, Die de deur op een kier laat staan, Hij trekt de knopen van onze hemden, En (wij hebben geen idee wat hij in deze regel doet - red.); Die piepende deur zal altijd blijven piepen Want, zeg ik je beleefd, je begrijpt, We laten het smeren over Aan meneer Niemand. Hij gooit nat hout op het vuur, Zodat ketels niet aan de kook kunnen raken, Het zijn zijn voeten die modder binnenbrengen, En alle kleden bevuilen. De kranten liggen altijd...
Een droevig boek. Ik ga het niet lezen. Ik zou er droevig van worden. Gedeelde smart.
BeantwoordenVerwijderenJe gaat er vanzelf verscheidene hartverscheurende poëmen uit tegenkomen op dit blog, deel ik je tot mijn leedwezen mee.
VerwijderenNu zelfs zulke verhaaltjes kunnen een mens helpen met wat dan ook.
BeantwoordenVerwijderenHumor, ook droevige humor, verlicht 's mens zware bestaan!
VerwijderenDenk je dat Vinneke.
BeantwoordenVerwijderenDat denk ik niet alleen, ik weet het zeker. Mij, in elk geval, behoedt het voor depressie.
Verwijderen